 Wysłany: Śro 16:35, 03 Sty 2018 Temat postu: star |
|
| -Chyba faktycznie mozna stwierdzic, ze Alaryk pragnal czegos... wiecej - odezwal sie Edward niechetnie.
Czyli pragnal tego od Edwarda. Nie od Cilliana, ktory zmarszczyl sie i stopa w modnym bucie kopal w podloge. Mina uwaznie przyjrzala sie ciemnowlosemu mezczyznie, nie rozumiejac, co w nim zrodzilo tak wielka milosc i oddanie nie jednego, lecz dwoch mezczyzn... i na dodatek bylej siostry. Owszem, jest przystojny, zapewne potrafi okazac serdecznosc, ale jesli o nia chodzi, to na razie uwazala go za bardzo przecenionego. -A powiedziales mu, ze to niemozliwe? Edward powoli pokrecil glowa i spojrzal jej w oczy. -Zalozylem, ze to zrozumial. -Na pewno. Jednak przez to wcale nie bylo mu latwiej zniesc odrzucenia. A potem tak bezwarunkowo oddal sie tej kobiecie, przynajmniej z tego, co mowiliscie... Nic dziwnego, ze wpadl w rozpacz. - Mina nie pogrozila im palcem, wiedzac, ze to tylko mezczyzni i nie nalezy oczekiwac od nich zbyt wiele. - Nie wszystko zdolam naprawic sama. Zrobie, co w mojej mocy, ale... jestem kobieta od poczatku do konca. Nie cudotworczynia. -Nikt nie oczekuje od ciebie cudow! - zawolal oburzony Cillian. Mina wwiercila sie w niego wzrokiem, az po dlugiej chwili na jego policzki wyplynal rumieniec. -Bylbys zaskoczony, gdybym ci powiedziala, ilu ludzi tego wlasnie oczekuje. Kiedy do pokoju wszedl Edward, Alaryk podniosl wzrok; jego reka zamarla na biurku. Zacisnal palce na scierce do kurzu. Najchetniej odrzucilby ja na bok, ale sciskal ja mocno w garsci. Uniosl glowe, czekajac na slowa Edwarda. Edward wydawal sie zmeczony... i wymiety. -Alaryku. Odlozyl scierke i otrzepal rece. -Gdzie jest Mina? Edward zbyt rzadko przy nim klamal, by Alaryk mogl stwierdzic, czy teraz mowi prawde, ale watpil w to. -Nie wiem. Myslalem... myslalem, ze jest tutaj z toba? -Nie. Poszla gdzies i zostawila mnie tutaj. - Zostawila go ze scislymi instrukcjami dotyczacymi tego, co ma zrobic podczas jej nieobecnosci, ale nie mowiac mu, dokad idzie ani kiedy wroci. Znal juz reguly gry i przy kazdej okazji, kiedy sie zastanawial, czy po powrocie bedzie zadowolona, czul nowa erekcje. Edward wydawal sie zaklopotany, jakby naszedl Alaryka w kompromitujacej sytuacji, a nie polerujacego blat biurka. Przestapil z nogi na noge i rzucal spojrzenia po calym pokoju, unikajac wzroku przyjaciela, wreszcie jednak Alaryk stanal za biurkiem na wprost niego. -Co cie meczy? Edward wciaz unikal jego wzroku. -Przyszedlem zobaczyc, jak sie czujesz. Alaryk rozejrzal sie po pokoju, ktory wlasnymi rekami wysprzatal i uporzadkowal wedlug scislych wskazowek Miny. Mieszkal tu juz tak dlugo, ze przyzwyczail sie do apartamentu, ale nigdy nie czul sie tu do konca u siebie. To Larissa wybrala pokoje i zachecila go, zeby poprosil o nie krola, to ona urzadzila je wedlug wlasnego gustu. Edward rzadko tu przychodzil, a jego widok w tej chwili jeszcze wzmocnil poczucie Alaryka, ze tak naprawde nie jest to jego dom. -Dziekuje, lepiej. - Wiedzial, ze uwadze Edwarda nie umknely jego luzne spodnie i nagi tors. Dlaczego Edward nagle spiekl raka? Skad to jego sploszone spojrzenie i przestepowanie z nogi na noge? Alaryk podazyl wzrokiem za spojrzeniem przyjaciela, ktory uparcie go unikal. -Dobrze. To dobrze. Cillian przesyla pozdrowienia. Alaryk czekal na ciag dalszy, ale Edward podszedl do okna i wyjrzal; milczenie chyba mu odpowiadalo. -Wygladasz na zmeczonego. Wydawaloby sie, ze zona lepiej o ciebie zadba. Przynajmniej dbala kiedys. Edward rozesmial sie cicho. -W tej chwih' zajmuje sie glownie opieka nad naszym synem, ktory jest znacznie bardziej wymagajacy, niz ja kiedykolwiek osmielilem sie byc. Alaryk na smierc zapomnial o synu Edwarda. -Wybacz, Edwardzie. Powinienem byl przeslac gratulacje. Powinienem was odwiedzic. Cillian powiedzial, ze przyjmujecie gosci witajacych dziecko. Edward odwrocil sie ze zmarszczonymi brwiami. -Nie mam pretensji. Nie czules sie najlepiej. Przyjedziesz go zobaczyc, jak tylko... bedziesz w stanie. Jego wahanie i staranny dobor slow ranily Alaryka bardziej niz glod narkotyczny |
|
